A alcaldesa de Ramirás, Isabel Gil, do PSOE, asumiu persoalmente desde o pasado 22 de agosto as faenas de mantemento e control do servizo da traída pública que afecta a unhas 300 casas en diferentes parroquias orientais do concello.

O traballador autónomo que se encargaba da xestión diaria da planta de tratamento de Pereira, do tanque secundario de Vilariño e da rede municipal presentou a súa renuncia o 22 de agosto farto das inxerencias da alcaldesa no seu labor, que por riba lle agochaba a información sobre o subministro á rede de auga procedente de camións cisterna e os resultados de analíticas en relación ao arsénico que a principios de verán -como en anos anteriores- volveu aparecer en niveles elevados e que desaconsella o consumo humano.

Desde esa data, hai vinte días, é a rexedora quen se ocupa das tarefas diarias: visitar o depósito de Pereira e controlar os niveis de entrada de auga na planta, revisar a calidade das augas en canto a cloración e turbidez, visitar o depósito secundario de Vilariño e revisar tamén a calidade das augas, e visitar as billas nos puntos finais da rede, un total de cinco, entre eles o da Casa do Concello, o do tanatorio e o do centro social. Tamén debe corrixir as incidencias detectadas nas analíticas e que esixen manipular os mecanismos de cloración na planta de Pereira.

Todo iso quedou en mans da Alcaldesa, que non informou da renuncia do persoal (o traballador autónomo e un eventual que axudaba na reparación de avarías) que viña atendendo o servizo.

Ademais, segundo testemuñan veciñas, persoal de confianza de Isabel Gil e persoal eventual contratado para outras funcións estiveron vixiando os tanques de auga por petición da alcaldesa. “Está obcecada en que existen sabotaxes na rede sen ter ningunha evidencia. E someteu aos veciños a cortes no subministro para descubrir fugas, que as haberá, pero sobre todo para desviar a atención sobre o foco do problema: os altos niveis de concentración de arsénico nos puntos de consumo”, explica Marcos Meléndez, concelleiro do BNG na corporación municipal. 

Outras testemuñas recollidas polo BNG de Ramirás informan que a alcaldesa ordenou cambiar as fechaduras dos tanques de Pereira e de Vilariño tres días despois da renuncia do traballador ao cargo.

“Está obcecada en que existen sabotaxes na rede sen ter ningunha evidencia. E someteu aos veciños a cortes no subministro para descubrir fugas, que as haberá, pero sobre todo para desviar a atención sobre o foco do problema: os altos niveis de concentración de arsénico nos puntos de consumo”, explica Marcos Meléndez.

Gasto disparatado en camións cisterna: 18.000 euros en quince días de agosto

O BNG lembra que o pasado 28 de agosto, unha semana despois da renuncia do traballador,  a Alcaldía avisou nun bando de cortes no subministro e da contratación de cisternas de auga para “axilizar o restablecemento do servizo”. 

O BNG ten constancia pola información entregada polo Concello que, cando menos desde o 30 de xuño, a rede está a recibir auga procedente de camións cisterna. Entre esa data e o 4 de agosto, as nacionalistas comprobaron que houbo 68 viaxes de camións para descargar auga nos tanques de Pereira e Vilariño. En agosto, e segundo a documentación dispoñíbel, entre o día 10 e o 25 houbo outras 68 descargas.

O concelleiro nacionalista solicitou a mediados do mes pasado a información sobre onde se recolle esa auga e que controis leva e como se introduce na rede de Ramirás. Na súa resposta, o Concello limitouse a indicar que a carga faise nun punto da rede do Polígono de San Cibrán das Viñas, pola empresa Viaqua. O Concello recoñeceu que o gasto en camións cisterna se eleva a uns 1.200 euros/día. 

Na documentación á que tivo acceso o BNG, só en cinco facturas pagadas ás empresas de transporte Vázquez Arias e Hermanos Lemos entre o 10 e o 25 de agosto o Concello de Ramirás gastou máis de 18.000 euros.

Augas que se verten á rede sen garantías coñecidas

O BNG volveu reclamar ao goberno municipal información precisa e os certificados de potabilidade e cloración das augas que veñen nas cisternas para coñecer a calidade das achegas que se fan á rede. 

Segundo testemuñas da veciñanza, as cisternas descargan auga tanto no depósito principal da Pereira coma no secundario de Vilariño, mais este non ten dispositivo de cloración. 

A medida implementada para compensar o arsénico que trae a auga do Tuño fracasou malia que Isabel Gil aumenta as descargas de cisternas nos días previos a que se realizasen as análises. Así, os días 30 e 31 de xullo realizáronse, segundo as facturas públicas, 13 descargas (oito na primeira desas datas). O día 24 de agosto repetiuse o máximo de descargas detectadas até agora entre a documentación: oito.

Porén, as últimas analíticas feitas públicas indican que os niveis de arsénico na auga destinada a consumo humano seguen moi por riba do límite establecido en 10  μg/l (microgramos por litro). As medicións rexistradas no Sistema de Información Nacional de Aguas de Consumo (SINAC) correspondentes aos días 4 e 10 de agosto alcanzan valores de 15 e 13  μg/l respectivamente. 

“A situación é insostíbel polo risco continuado para a saúde pública, polo gasto enorme que ocasiona unha solución que non soluciona nada, mais tamén polo deterioro das capacidades de Isabel Gil para continuar á fronte do goberno municipal”, resume Marcos Meléndez. 

BNG advirte que o servizo de augas xa non está supervisado por profesionais ao cargo, e converteuse en perigoso e deficiente. “Por riba, Isabel Gil xera outros problemas querendo asumir persoalmente todo o traballo de tratamento e control das auga e intentando agochar a súa incapacidade agochándose en sabotaxes á rede que só ve ela ou esaxerando o impacto das fugas de auga”, insiste Marcos Meléndez.

“A situación é insostíbel polo risco continuado para a saúde pública, polo gasto enorme que ocasiona unha solución que non soluciona nada, mais tamén polo deterioro das capacidades de Isabel Gil para continuar á fronte do goberno municipal”, resume Marcos Meléndez.